امروزه پيشرفت تكنولوژي و دستاوردهاي علمي در بعضي از كشورهاي جهان صرف نظر از نوع حكومت و موقعيت جغرافيائي آنها تقسيم بندي جديدي را در جهان پديد آورده است . علم و تكنولوژي ، كشورهاي پيشرفته صنعتي را چنان بهم نزديك نموده كه آنها را به اتحاد موضع گيريهاي سياسي مشترك نزديك نموده است . در اين ميان بيوتكنولوژي بعنوان يكي از 7 تكنولوژي كليدي قرن حاضر در توسعه و تأمين نيازهاي بشر و امنيت بهداشتي ، اقتصادي و غذائي كشورها جايگاه ويژه اي بخود اختصاص داده است. اين تكنولوژي چنان دچار تحولات سريعي شده است كه بسياري از كشورهاي توسعه يافته ، آينده خود را براساس آن پايه گذاري نموده اند . از اين رو اين كشورهاي پيشرفته و درحال توسعه به منظور حمايت از برنامه هاي بيوتكنولوژي ملي به سرمايه گذاري در منابع زيربنائي و آموزش نيروهاي انساني خود پرداخته اند و همزمان با اين حركت سياستهايي را جهت تسهيل تحقيق و توسعه بيوتكنولوژي در بخشهاي خصوصي و دولتي اتخاذ نموده اند . كشور ما ، با جمعيتي بالغ بر 60 ميليون نفر و بيش از 6/1 ميليون كيلومتر مربع مساحت سابقه تاريخي درخشاني در علم ، هنر و فرهنگ دارد . بعلاوه موقعيت جغرافيائي ، ايران را در زمره كشورهاي استراتژيك دنيا قرار داده است . همسايگي با روسيه از شمال ، دسترسي به اقيانوس هند از جنوب نقطه اتصال آسيا به اروپا و از سوي ديگر چهره جديد ايران پس از انقلاب اسلامي منجر به توجه هر چه بيشتر جهانيان گرديده است .... پرواضح است كه سهم ما در پيشرفت بيوتكنولوژي و بهره برداري از نتايج علمي آن ، در مقايسه با اهميت كشورمان در سطح جهان و امكانات بالقوه آن بسيار ناچيز است كه در شأن ايران و انقلاب اسلامي ما نيست . اما اين سؤال مطرح است كه چرا كشور ما تا كنون در اين زمينه موفق نبوده است ؟ يكي از دلايل عمده اين امر عدم برخورداري از ساختار مناسب تحقيق و توسعه و جايگاه تحقيق دركشور ماست . دومين و مهمترين عامل بازدارنده ، عدم استفاده بهينه از نيروي انساني ، تجهيزات و امكانات موجود در كشور است . در روزهاي پاياني قرن بيستم و شروع قرن بيست و يكم ، پيشرفت علم و تكنولوژي چهره اي جديد بخود گرفته است كه از ويژگي هاي دوران “ فراصنعتي “ است . اكنون ديگر يافته هاي علمي يا اختراعات ثبت شده جديد كه به بازار جهاني راه مي يابند به بيش از يك يا دو مركز علمي يا چند پژوهشكده متعلق مي باشند . به بيان بهتر شايد مي توان گفت كه ديگر دوران شكوفائي يك فرد يا مركز به تنهايي بعنوان چهره علمي ملي به پايان رسيده است و موفقيت تنها در گرو همكاريهاي گروهي قابل دستيابي است . با توجه به اين موقعيت ، تفكر ايجاد شبكه بيوتكنولوژي كه از طرف معاونت محترم پژوهشي وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي اعلام گرديد ، ما را بر آن داشت كه اين مهم را پيگيري كرده و با استفاده از پتانسيل هاي داخل كشور اقدام به ايجاد شبكه بيوتكنولوژي پزشكي نمائيم . اميدواريم كه با حمايت از اين تفكر بتوان از نيروي انساني ، تجهيزات و امكانات موجود در قالب يك حركت گروهي و شبكه اي در راستاي امنيت بهداشتي كشور گام مثبتي برداشته شود....